Jesteś w: Strona główna / Aktualności
Aktualności
Tablica z planem Łochowa, ul. Grabowa
Dodano 2024-03-30
Przy ul. Grabowej w Łochowie zamontowana została odnowiona tablica z planem miejscowości wg. projektu Zbigniewa Klimczaka. Środki pochodzą z funduszu sołeckiego.
Opis miejscowości:
Łochowo to wieś sołecka o bogatych tradycjach osadniczych sięgających XVI wieku. Obecnie ma charakter wsi podmiejskiej, położonej 2,5 km od granic Bydgoszczy. Miejscowość od lat 90. XX wieku wykazuje dużą dynamikę rozwoju, czerpiąc z bliskości Bydgoszczy znaczne impulsy rozwojowe. Dominujący sposób użytkowania to mieszkalnictwo wraz z zespołami handlu i usług nakierowanych na zaspokojenie potrzeb miejscowych. Zabudowa na terenach rolnych wzdłuż Kanału Bydgoskiego posiada walory historyczne i krajobrazowe. Północną granicą wsi jest zbocze Doliny Kanału Bydgoskiego, a od południa przylega do Puszczy Bydgoskiej. Przez wschodnie obrzeża miejscowości przepływa Kanał Górnonotecki. Został on zbudowany w 1774 r. początkowo zasilając jedynie w wodę Kanał Bydgoski. Od 1882 r. jest również fragmentem kanału żeglownego łączącego jezioro Gopło z drogą wodną Wisła-Odra. W pobliżu Łochowa znajdują się dwie śluzy na kanale: VII Łochowo i VIII Lisi Ogon, o wysokości podnoszenia 3,1 m każda. Wieś przecina droga powiatowa łączącą Nakło nad Notecią z Bydgoszczą. W centrum znajduje się kościół rzymskokatolicki zbudowany w 1902 r., który jest siedzibą parafii św. Kazimierza.
Tablica z planem Dęblina
Dodano 2024-03-30
Nasza realizacja tablicy z planem Dęblina.
Dęblin jest młodym miastem. Choć prawa miejskie otrzymał 13 listopada1954 r. (na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 r. w sprawie zaliczenia niektórych gromad w poczet miast), to znaleziska archeologiczne odkryte na jego terenie świadczą o występującym tu osadnictwie z przed 8000 lat p.n.e.
Pierwsza wzmianka o Dęblinie z 14 lipca 1397 r. występuje w annałach biblioteki klasztornej zakonu klarysek w Starym Sączu, a dotyczy aktu sprzedaży wsi Dęblin przez jej dziedzica Piotra „de Demblin" za 200 grzywien praskich Grotowi z Jankowic herbu Rawa.
Od początku swych dziejów Dęblin związany był z sąsiednimi wsiami Mierzwiączką, Modrzycami (obecnie Rycicami) i Żdżarami, dziś dzielnicami miasta. Wsie te oraz byłe miasto Bobrowniki wraz ze wsiami Grądem, Krasnoglinami, Kleszczówką, Lasoniem, Masowem, Moszczanką, Niebrzegowem, Nowym Dęblinem, Obłapami, Podwierzbiem i Sędowicami tworzyły niegdyś klucz dóbr dęblińskich. W XV w. dobra te znajdowały się w posiadaniu rodu Tarłów herbu Topór, a od końca XVI w. do początku XIX w. z niespełna 50-letnią przerwą na przełomie XVII i XVIII w. należały do rodu Mniszchów herbu Mniszech. Jedna z córek małżonków Jadwigi z domu Tarło i Jerzego Mniszech wojewody sandomierskiego, była żoną cara Dymitra Samozwańca I, a następnie Dymitra Samozwańca II.
Tablica z planem miasta i mapą gminy Susz
Dodano 2024-03-30
Realizacja tablicę z planem miasta Susz.
Historia Susza
(http://www.susz.pl)
Lokacja Susza na terenie dawnej osady pruskiej, zwanej Susse, miała miejsce w 1305 roku. Jako część kapitulna ziem krzyżackich, w 1319 roku osada otrzymała prawa miejskie i nazwę Rosenberg, która przetrwała do 1945 roku. Ślady starego grodziska kryją się w niewielkich dwóch wzgórzach, na terenie parku miejskiego, nad jeziorem Suskim.
Wybór miejsca lokalizacji podyktowany był dogodnymi warunkami terenowymi. Susz został otoczony murem oraz rowem, o czym informuje odnowiony dokument lokacyjny. Wtedy też w południowo wschodniej stronie miasta zaczęto budowę kościoła farnego, który od samego początku aż do dnia dzisiejszego góruje nad miastem.
Tablica w Łochowie gmina Białe Błota ul. Wierzbowa
Dodano 2024-03-30
Przy ul. Wierzbowej w Łochowie zamontowana została tablica z planem miejscowości wg. projektu Zbigniewa Klimczaka. Środki pochodzą z funduszu sołeckiego. Tablicę wykonano w ubiegłym roku jednak z uwagi na warunki atmosferyczne montaż został odłożony na ten rok. Wymiar ekranu 200 x 400 cm.
Opis miejscowości:
Łochowo to wieś sołecka o bogatych tradycjach osadniczych sięgających XVI wieku. Obecnie ma charakter wsi podmiejskiej, położonej 2,5 km od granic Bydgoszczy. Miejscowość od lat 90. XX wieku wykazuje dużą dynamikę rozwoju, czerpiąc z bliskości Bydgoszczy znaczne impulsy rozwojowe. Dominujący sposób użytkowania to mieszkalnictwo wraz z zespołami handlu i usług nakierowanych na zaspokojenie potrzeb miejscowych. Zabudowa na terenach rolnych wzdłuż Kanału Bydgoskiego posiada walory historyczne i krajobrazowe. Północną granicą wsi jest zbocze Doliny Kanału Bydgoskiego, a od południa przylega do Puszczy Bydgoskiej. Przez wschodnie obrzeża miejscowości przepływa Kanał Górnonotecki. Został on zbudowany w 1774 r. początkowo zasilając jedynie w wodę Kanał Bydgoski. Od 1882 r. jest również fragmentem kanału żeglownego łączącego jezioro Gopło z drogą wodną Wisła-Odra. W pobliżu Łochowa znajdują się dwie śluzy na kanale: VII Łochowo i VIII Lisi Ogon, o wysokości podnoszenia 3,1 m każda. Wieś przecina droga powiatowa łączącą Nakło nad Notecią z Bydgoszczą. W centrum znajduje się kościół rzymskokatolicki zbudowany w 1902 r., który jest siedzibą parafii św. Kazimierza.
Mapa powiatu leskiego w okładce
Dodano 2024-04-02
Powiat leski – powiat w Polsce (województwo podkarpackie) będący częścią regionu „Bieszczady”, utworzony w 2002 z części powiatu bieszczadzkiego. Jego siedzibą jest miasto Lesko, będące jedynym miastem w powiecie. Powiat od południa graniczy ze słowackim krajem preszowskim, od zachodu – z powiatem sanockim, a od wschodu – z powiatem bieszczadzkim.
Siedziba – Miasto Lesko
Bogactwo przyrodnicze Powiatu Leskiego i okolic to przede wszystkim Międzynarodowy Rezerwat biosfery “Karpaty Wschodnie” obejmujący Parki Narodowe po stronie polskiej, ukraińskiej i słowackiej. Jest to obszar o charakterze górskim i podgórskim. Natomiast szczególnie cenne fragmenty pierwotnych drzewostanów bukowych zostały wpisane na listę UNESCO. Oprócz tego po obydwu stronach Karpat, w Polsce i na Słowacji znajduje się szereg rezerwatów przyrody, chroniących głównie lasy tego regionu. Puszczańska fauna występuje na całym przygranicznym obszarze. Nie brak tu niedźwiedzi i wilków. Skrycie przemierza leśne ostępy ryś, a także drugi bardzo rzadki dziki kot - żbik. W Bieszczadach i sąsiednich Połoninach od połowy lat 60-tych żyje żubr, który znalazł tutaj bardzo dobre warunki. Jest też kilka par lęgowych orła przedniego. Spotyka się tu także rzadkie owady, szczególnie związane ze starymi lasami. Oczywiście góry i lasy pogranicza są także domem dla wielu innych gatunków zwierząt i ptaków.
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105] poprzednia strona
następna strona