Jesteś w: Strona główna / Aktualności
Aktualności
Folder z mapą powiatu rzeszowskiego
Dodano 2024-12-23
POWIAT RZESZOWSKI SERCE PODKARPACIA
Powiat rzeszowski zajmuje powierzchnię 1145 km2. Tworzy go 14 gmin, które zamieszkuje łącznie blisko 176 tysięcy osób. Teren ten obejmuje zarówno obszary Płaskowyżu Kolbuszowskiego, Pradoliny Podkarpackiej, zajęte w znacznej części przez Dolinę Wisłoka, jak też Pogórza Rzeszowskiego. Dzięki tak dużej różnorodności jest atrakcyjnym krajoznawczo miejscem, a liczne zabytki i obiekty turystyczne to jego dodatkowe atuty.
Realizowanych jest tu wiele inwestycji ważnych dla rozwoju regionu, poprawiających jakość życia oraz standardy świadczonych usług, budujących potencjał Aglomeracji Rzeszowskiej. Sztandarową inwestycją ostatnich lat jest Park Naukowo-Technologiczny „Rzeszów-Dworzysko” okrzyknięty „Gospodarczym sercem regionu”. Działania te przyciągają do powiatu wiele osób, które upatrują w nim dobre miejsce do życia. Notowany jest stały napływ ludności ale także inwestorów doceniających dobry klimat do rozwoju przedsiębiorczości.
Zespół pałacowo-parkowy w Tyczynie to przykład typowego dla tego obszaru założenia pałacowego. Ze względu na walory architektoniczne oraz otaczający go malowniczy park krajobrazowy jest ciekawym plenerem do produkcji filmowych i fotograficznych. W pałacu mieści się szkoła pozostająca w gestii Powiatu Rzeszowskiego, która w ostatnim czasie została gruntownie rozbudowana (Zespół Szkół w Tyczynie). Istniejący dziś murowany pałac powstał w latach 1862-1869 staraniem hrabiego Ludwika Wodzickiego. Został wybudowany na rzucie zbliżonym do kwadratu z oficyną po zachodniej stronie. W 1881 r. dobudowano pawilon gościnny, a w 1892 r. przebudowano oficynę, którą połączono łącznikiem z pawilonem. Pałac wybudowano w środkowej części założenia, z frontem od wschodu. Zachowany do dzisiaj wystrój zewnętrzny pałacu z końca XIX w. łączy wiele wcześniejszych stylów architektonicznych. Zachował się, m.in. portyk na frontowej ścianie oraz wieże z loggią pośrodku ściany południowej. Park krajobrazowy uformowany został po poł. XIX w., na wcześniejszym założeniu. Zachowały się w nim skupiska starodrzewu. Pałac był siedzibą hrabiego Ludwika Wodzickiego - jednego z najwybitniejszych, odnoszących sukcesy, galicyjskich działaczy politycznych, który w 1877 r. został mianowany Marszałkiem Sejmu Krajowego Galicji.
Tablica z mapą sołectwa Koźle oraz tablica historyczna
Dodano 2024-11-27
Nasza dzisiejsza realizacja gminie Stryków. Tablica dwustronna z mapą oraz historią sołectwa Koźle oraz tablica upamiętniająca bitwę pod Bzurą, która przetoczyła się przez te tereny, są tu mogiły poległych.
GMINA STRYKÓW leży w centralnej Polsce, w północnej części województwa łódzkiego, w powiecie zgierskim. Obejmuje 35 sołectw oraz 4 osiedla tworzące miasto Stryków, zajmując 157,9 km2 powierzchni. Sąsiaduje z siedmioma jednostkami samorządu terytorialnego: Miastem Łódź, Miastem Głowno, Gminą Głowno, Gminą Dmosin, Gminą Brzeziny, Gminą Nowosolna oraz Gminą Zgierz.
GMINA STRYKÓW leży w centralnej Polsce, w północnej części województwa łódzkiego, w powiecie zgierskim. Obejmuje 35 sołectw oraz 4 osiedla tworzące miasto Stryków, zajmując 157,9 km2 powierzchni. Sąsiaduje z siedmioma jednostkami samorządu terytorialnego: Miastem Łódź, Miastem Głowno, Gminą Głowno, Gminą Dmosin, Gminą Brzeziny, Gminą Nowosolna oraz Gminą Zgierz.
Tablica z mapą gminy i planem miejscowości Gdów
Dodano 2024-11-27
Gmina Gdów położona jest w centralnej części Województwa Małopolskiego, w Powiecie Wielickim na przecięciu ważnych szlaków komunikacyjnych Myślenice – Bochnia, a także Kraków – Wieliczka – Limanowa. Gmina Gdów znajduje się w południowo-zachodniej części Pogórza Bocheńskiego oraz północno-wschodniej części Pogórza Wielickiego. Zróżnicowane ukształtowanie – część terenu ma charakter równinny, a część – falisto-pagórkowaty sprzyja rozwojowi turystyki i rekreacji.
W skład Gminy Gdów wchodzi 29 sołectw, które zajmują łączną powierzchnię ponad 100 km².
Na terenie gdowskiego Zarabia znajdują się obiekty sportowo-rekreacyjne powstałe z myślą o mieszkańcach naszej gminy oraz licznie przybywających w nasze strony gościach i turystach, a atrakcjom walorom turystycznym znajdującym się na terenie Gminy Gdów towarzyszy ciekawa oferta gastronomiczna.
Wycieczkę po Gminie Gdów warto rozpocząć od poznania miejsc stanowiących świadectwa historii regionu i Polski.
W skład Gminy Gdów wchodzi 29 sołectw, które zajmują łączną powierzchnię ponad 100 km².
Na terenie gdowskiego Zarabia znajdują się obiekty sportowo-rekreacyjne powstałe z myślą o mieszkańcach naszej gminy oraz licznie przybywających w nasze strony gościach i turystach, a atrakcjom walorom turystycznym znajdującym się na terenie Gminy Gdów towarzyszy ciekawa oferta gastronomiczna.
Wycieczkę po Gminie Gdów warto rozpocząć od poznania miejsc stanowiących świadectwa historii regionu i Polski.
Tablica z planem miasta Ostrów Mazowiecka
Dodano 2024-11-27
Nasza realizacja tablicy z planem miasta Ostrów Mazowiecka.
Miasto leży w północno-wschodniej części województwa mazowieckiego na skrzyżowaniu ważnych międzynarodowych, krajowych i regionalnych szlaków komunikacyjnych. Doskonałą dostępność komunikacyjną zapewnia miastu miejska obwodnica oraz położenie przy drodze krajowej S-8 Warszawa-Białystok, a niebawem też przy międzynarodowej trasie S-61 „Via Baltica”.
Dobre położenie Ostrowi Mazowieckiej względem szlaków komunikacyjnych i wyprowadzenie ruchu kołowego, powoduje mały ruch samochodów w centrum. Przedkłada się na dobrą jakość powietrza.
Ostrów liczy blisko 23 tys. mieszkańców i zajmuje obszar 22 km kw.
Dlaczego Ostrów Mazowiecka?
Nazwa i herb miasta nawiązują do tradycji bartniczych. Rzeczownik rodzaju żeńskiego ostrów lub ostrowa oznaczał 1) bór, czyli 60 barci; 2) drabinkę przygotowaną z wierzchołkiem drzewa iglastego, po której bartnik dostawał się do barci, na tzw. podkur. (…) 3) znamię, czyli signum, którym bartnicy oznaczali swoje barcie.
Dzisiejsza nazwa miejscowa Ostrów Mazowiecka występowała na przestrzeni dziejów w różnych odmianach. W 1420 źródła notują Ostrowo, w 1434 w akcie lokacyjnym – Ostrowya, w 1467 – Ostrowa, w 1534 – Ostrowia. W okresie zaborów używano nazwy Ostrów (ten); po utworzeniu guberni łomżyńskiej w 1866 pisano Ostrów Łomżyński albo Ostrów w ziemi łomżyńskiej. W okresie międzywojennym używano dwóch określeń – Ostrów Mazowiecki i Ostrowia Mazowiecka.
W grudniu 1926 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zatwierdziło nazwę Ostrów Mazowiecka (…)
Źródło: Mieczysław Bartniczak „Ostrów Mazowiecka i okolice”, 1987.
Miasto leży w północno-wschodniej części województwa mazowieckiego na skrzyżowaniu ważnych międzynarodowych, krajowych i regionalnych szlaków komunikacyjnych. Doskonałą dostępność komunikacyjną zapewnia miastu miejska obwodnica oraz położenie przy drodze krajowej S-8 Warszawa-Białystok, a niebawem też przy międzynarodowej trasie S-61 „Via Baltica”.
Dobre położenie Ostrowi Mazowieckiej względem szlaków komunikacyjnych i wyprowadzenie ruchu kołowego, powoduje mały ruch samochodów w centrum. Przedkłada się na dobrą jakość powietrza.
Ostrów liczy blisko 23 tys. mieszkańców i zajmuje obszar 22 km kw.
Dlaczego Ostrów Mazowiecka?
Nazwa i herb miasta nawiązują do tradycji bartniczych. Rzeczownik rodzaju żeńskiego ostrów lub ostrowa oznaczał 1) bór, czyli 60 barci; 2) drabinkę przygotowaną z wierzchołkiem drzewa iglastego, po której bartnik dostawał się do barci, na tzw. podkur. (…) 3) znamię, czyli signum, którym bartnicy oznaczali swoje barcie.
Dzisiejsza nazwa miejscowa Ostrów Mazowiecka występowała na przestrzeni dziejów w różnych odmianach. W 1420 źródła notują Ostrowo, w 1434 w akcie lokacyjnym – Ostrowya, w 1467 – Ostrowa, w 1534 – Ostrowia. W okresie zaborów używano nazwy Ostrów (ten); po utworzeniu guberni łomżyńskiej w 1866 pisano Ostrów Łomżyński albo Ostrów w ziemi łomżyńskiej. W okresie międzywojennym używano dwóch określeń – Ostrów Mazowiecki i Ostrowia Mazowiecka.
W grudniu 1926 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zatwierdziło nazwę Ostrów Mazowiecka (…)
Źródło: Mieczysław Bartniczak „Ostrów Mazowiecka i okolice”, 1987.
Tablica z mapą gminy Ruciane Nida ustawiona w miejscowości Ukta
Dodano 2024-11-27
Ukta (dawniej Stara Ukta, niem. Alt Ukta) – wieś mazurska w Polsce, w sołectwie Ukta, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida nad Krutynią i przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 609 z drogą wojewódzką nr 610. Do 1954 r. siedziba gminy Ukta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś leży w Puszczy Piskiej nad rzeką Krutynią. Obecnie jest tu przystanek PKS, stanica wodna, bar ulokowany w starej kuźni, poczta, apteka, sklepy i ośrodki wypoczynkowe, a także szkoła podstawowa. Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi filiał Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Na położonym 2 kilometry na południe wzgórzu zwanym Zameczkiem podczas prowadzonych wykopalisk archeologicznych znaleziono urny z prochami z czasów przedhistorycznych.
Wieś leży w Puszczy Piskiej nad rzeką Krutynią. Obecnie jest tu przystanek PKS, stanica wodna, bar ulokowany w starej kuźni, poczta, apteka, sklepy i ośrodki wypoczynkowe, a także szkoła podstawowa. Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi filiał Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Na położonym 2 kilometry na południe wzgórzu zwanym Zameczkiem podczas prowadzonych wykopalisk archeologicznych znaleziono urny z prochami z czasów przedhistorycznych.
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105] [106] [107] [108] następna strona