Jesteś w: Strona główna / Aktualności
Aktualności
Folder z mapą gminy Sokolniki
Dodano 2022-12-15
Folder promocyjny gminy Sokolniki. To druga edycja publikacji poświęconej tej gminie. Pierwsza edycję zrealizowaliśmy w 2010 roku.
Gmina Sokolniki jest jedną ze 177 gmin województwa łódzkiego. Położona jest w powiecie wieruszowskim, w południowo - zachodniej części województwa łódzkiego.Wchodzi w skład Wysoczyzny Wieruszowskiej Kotliny Grabowskiej, której obszar znajduje się w dorzeczu Prosny. Gmina Sokolniki graniczy z gminami: Galewice, Lututów - na północy, Czastary, Biała- na południu i na zachodzie z gminą Wieruszów. Zajmuje powierzchnię 80 km2. W jej skład wchodzi 13 sołectw, które skupiają 21 miejscowości. Zamieszkuje je około 4,9 tys mieszkańców.
Sokolniki były w Średniowieczu monarszą wsią służebną, której ludność świadczyła usługi na rzecz kasztelańskiego grodu w Rudzie. Jakakolwiek najstarsza wzmianka pisana o tej miejscowości pochodzi dopiero z 1380 r., powstanie osady odnieść można jednak do X-XI wieku. Jako miasto pojawiły się Sokolniki dopiero w XVIIIw. Tu właśnie, w siedzibie grodowego starostwa sokolnickiego, na mocy wydanego w Warszawie w dniu 9 VIII 1726r. przez Augusta II przywileju, lokował miasto Józef Aleksander Sułkowski.
Miasteczko to, położone w pobliżu granicy ze Śląskiem oraz przy głównej drodze wiodącej z Warszawy do Drezna, miało stanowić nadgraniczną rezydencję królewską w czasie podróży z Saksonii do Polski. Stąd też założyciel miasteczka, faworyt Augusta II i pierwszy minister saskiego gabinetu, nazwał je na cześć króla, noszącego w Saksonii imię Fryderyk- Frydrychsztatem. W tej części dzisiejszej wsi, która zwie się "Miasteczko", wybudowany został okazały pałac i założony ogród. Sułkowski własnym kosztem wzniósł kościół i ratusz. Miasto otrzymało prawo magdeburskie, a osiedlających się w nim kupców zwalniano na okres 12 lat od podatków państwowych. Prawa i przywileje miasteczka potwierdzone zostały przez Stanisława Augusta Poniatowskiego w dniu 11VII 1766r.
Wraz z załamaniem się kariery Sułkowskiego na dworze saskim oraz nabyciem przez niego dóbr Leszna i Rydzyny w Poznańskim, następować zaczął stopniowy upadek miasteczka. Kolejni dzierżawcy tej królewszczyzny zmuszali mieszczan do odrabiania pańszczyzny na równi z chłopami. Wskutek ostrej walki klasowej, prowadzonej przez mieszczan przeciwko ciężarom feudalnym, spalone zostały przez komisarza starostwa Jana Będzińskiego przywileje lokacyjne miasteczka. W wyniku ożywienia politycznego w dobie Sejmu Wielkiego przyjęto w dniu 1 VIII 1791 r. do prawa miejskiego całą ludność Sokolnik. Pod koniec XVIII w. zaczęto używać spolszczonej nazwy miasteczka- Frydrychów, lecz ostatecznie, po inkorporacji wsi- ustaliła się jego pierwotna nazwa- Sokolniki. W 1791 r. miasteczko liczyło 126 mieszkańców i 24 domy.
Nie udało się ustalić, kiedy Sokolniki utraciły prawa miejskie, musiało to jednak nastąpić już pod koniec XVIII w., skoro po 1793r. A. C. Holsche, wysoki urzędnik administracji pruskiej, charakteryzując miasteczka przyłączone w wyniku II rozbioru do Prus, nie wymienia w ich rzędzie Sokolnik.
Walory turystyczne gminy Sokolniki.
Wśród ciekawych elementów przyrody tego terenu na szczególną uwagę zasługuje rezerwat przyrody „Ryś”. Zajmuje powierzchnię 53,93 ha. Leży w kompleksie leśnym należącym do Lasów Państwowych (Leśnictwo Ryś, Nadleśnictwo Złoczew). Został utworzony na podstawie zarządzenia M.L. i P.D. z dnia 21.07.1977r. (M.P. nr 19 poz. 107 z 1977r). Przedmiotem ochrony w rezerwacie jest fragment drzewostanu bukowego na północnej granicy zasięgu buka. Buki w rezerwacie osiągają średnią wysokość 30 m i średnicę 50 cm. Najstarsze mają około 150 lat. Występuje tutaj około 200 gatunków roślin zielonych. W śród innych gatunków chronionych na terenie rezerwatu znaleźć można: kruszczyka sinego, kruszynę pospolitą, przylaszczkę pospolitą, przytulie wonną, wawrzynek wilcze łyko, bluszcz pospolity. W rezerwacie oprócz buka występują licznie również inne gatunki drzew:
sosna pospolita (Pinius sylvestris )
sosna wejmutka (Pinius strobus)
dąb szypułkowy (Quercus robur)
dąb bezszypułkowy (Quercus petraea)
olsza czarna ( Alnus glutinosa)
jesion wyniosły (Fraxinus excelsior)
jodła pospolita (Abies alba)
O wyjątkowości tego miejsca może również świadczyć fakt gniazdowania na terenie rezerwatu bociana czarnego. Jest to ptak niezwykle rzadki objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Na terenie Gminy występują pomniki przyrody ożywionej – pojedyncze okazałe drzewa wyróżniające się wiekiem oraz wielkością. Znajdują się one w parku w Sokolnikach, Walichnowach oraz na Uroczysku Lututów. Warto więcej powiedzieć o parku w Sokolnikach, który jest częścią zabytkowego zespołu pałacowo-ogrodowego. Park został założony w II połowie XVIII wieku. Symetryczne rozmieszczenie alejek i nasadzenia wokół nich są pozostałością dawnego założenia przestrzennego parku. Najstarsze okazy drzewostanu pochodzą z drugiej połowy XVIII w. Kształt parku zbliżony jest do prostokąta, wzdłuż którego boków biegną aleje obsadzone starodrzewiem. Aleja dzielą teren na trzy części. W części północnej znajdujące się plac zabaw i boisko do piłki siatkowej plażowej. W części wschodniej amfiteatr, parking z kostki brukowej i Gminny Ośrodek Kultury, Sportu i Turystyki w Sokolnikach. Natomiast część południowa jest niezabudowana o nawierzchni trawiastej. W 2014 roku przeprowadzono modernizację parku. W wyniku realizacji inwestycji wzbogacono ofertę rekreacyjną parku poprzez ustawienie siłowni zewnętrznej i fitness oraz ustawienie betonowego stolika do gry w szachy i warcaby. W ramach prac wykonano również sieć chodników o nawierzchni ze żwiru mineralnego. Przeprowadzono szereg zabiegów pielęgnacyjnych w obrębie zieleni, nowe nasadzenia uzupełniające, a także wymieniono ławki, kosze na śmieci i dokonano modernizacji lamp oświetleniowych. Park obecnie jest miejscem spotkań, odbywają się tutaj imprezy plenerowe, turnieje piłki siatkowej plażowej, rodzice z dziećmi spotykają się na placu zabaw, mieszkańcy chętnie korzystają z siłowni zewnętrznej.
źródło: www.sokolniki.pl
Informator gminny wraz z reklamami lokalnych podmiotów gospodarczych