Turystyka i rekreacja

Dogodne położenie względem źródeł ruchu turystycznego i głównych tras turystycznych, obecność lasów a także licznych zabytków stanowią pomyślne warunki do rozwoju wszelkich form wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców gminy i okolicznych miast. Szczególnie dużą atrakcyjność turystyczną można przypisać do doliny Wisły. Tereny nadwiślańskie-w znacznej mierze zalesione-charakteryzują się wysokimi walorami agroturystycznymi i rekreacyjnymi. Tutaj można wędkować, spacerować, jeździć rowerem.

Południowa część gminy położona jest w obrębie strefy chronionego krajobrazu. Na obszarze gminy Mała Wieś częściowo położone są dwa rezerwaty faunistyczne utworzone w 1994 r.: „Wyspy Zakrzewskie” (powierzchnia 310 ha) i „Kępa Antonińska” (475 ha). Są to rezerwaty obejmujące wyspy i piaszczyste ławice. Przedmiotem ochrony są ostoje lęgowe rzadkich i ginących w Polsce ptaków siewkowych. Oprócz rezerwatów istnieją pomniki przyrody. Na uwagę zasługuje między innymi: orzech czarny i dęby szypułkowe w Podgórzu, jesion wyniosły w Małej Wsi, aleja bukowa i cis pospolity w Brodach Małych.

Na terenie gminy położone są dwa leśnictwa wchodzące w skład Nadleśnictwa Płock: : Leśnictwo Brody i Leśnictwo Podgórze. Pod względem przyrodniczym wchodzą one w skład IV Krainy Mazowiecko – Podlaskiej, 2 dzielnicy Puszczy Kampinoskiej. Leśnictwo Brody z siedzibą w Gałkach, o powierzchni 655,32 ha, obejmuje grunty leśne gminy Czerwińsk i część lasów gm. Mała Wieś oraz Wyszogród. Leśnictwo Podgórze z siedzibą w Podgórzu ma powierzchnię 1050,15 ha,, a skład niego wchodzą lasy gm. Mała Wieś i Wyszogród.

Miłośnicy turystyki pieszej mogą poznać atrakcyjny fragment Gminy Mała Wieś wybierając się na wędrówkę wzdłuż rzeczki Ryksy. Ma ona źródło we wsi Świecice, a znajduje ujście do Wisły w Podgórzu. Podczas wędrówki napotkać można podworski park w obrębie Leśnictwa Brody, a na jego terenie dworek (własność prywatna), a w jego sąsiedztwie ok. 300-letni cis. Kierując się ku Ryksie, pośród lasu odnajdujemy skrytą leśną dróżkę, która prowadzi do kładki na drugi brzeg. Stad docieramy do zabytkowego dworku na polanie, który stanowi obecnie własność prywatną. W sąsiedztwie widoczny jest pomnik przyrody – orzech czarny, zwany „jaworem”. Stanowi on jedną z pozostałości podworskiego parku, liczącego obecnie jest 11 dębów, których wiek szacuje się na około 500 lat. Przeprawiając się na prawy brzeg Ryksy, docieramy do legendarnego źródełka „Korzonek”. Pod tą nazwą kryją się cztery źródła płynące od wsi Chylin, jedno jako ujęcie wodne słynące w okolicy według legendy mocą uzdrawiania i odmładzania. Kierując się ścieżką w dół Ryksy, na pograniczu lasu i łąki przechodzimy koło ogromnego dębu, prawdopodobnie najstarszego na Mazowszu. Piękna łąka (obecnie poletko łowieckie) była niegdyś terenem ogrodów dworskich. Z łąki roztacza się widok na pozostałości dawnej gorzelni, której cegielny komin góruje nad okolicą.
Kierując się na most podchodzimy piaszczystą drogą w górę. Wchodząc w las wodochronny wzdłuż Ryksy dostrzec można pozostałości po lasach przedwojennych: modrzewie i jesiony w wieku około 150 lat. Docierając do terenu prywatnego potocznie zwanego „Rychliki” widzimy pozostałości po starym młynie wodnym: kupkę gruzów w miejscu gdzie niegdyś stał dom młynarza, ślad drogi, którą zjeżdżały furmanki okolicznych gospodarzy, częściowo zburzona śluza, z której maleńka Ryksa wciąż każdej wiosny nabiera rozpędu. Nad tym góruje unikalny na Mazowszu 500-letni wiąz górski.